அத்தியாயம் – 1

“ஏ புள்ள ஆனந்தி! அந்த பொட்டியில என்னத்த பராக்கு பாக்குறவ. அங்க ஒலையில சோறு கொலைய போவுது, போயி சோத்த வடிச்சுவுடு. எனக்கு நேரத்துக்கு உண்கலைனா வெடவெடன்னு வாருன்னு உனக்கு தெரியாதாக்கு”

     வாயில் ஒரு கை வெற்றிலையை அதக்கியபடி எகனை முகனையோடு தன் முன்னால் அமர்ந்திருந்த பெண்ணை அதட்டியது கிழவி.

     கிழவி பேசியதற்கு முடிந்தமட்டும் அவளை முறைத்து வைத்த ஆனந்தி

     “ஐய்யோ அப்பத்தா! அங்க ஒலையும் கொதிக்கல ஒரு எலையும் கொதிக்கல. அது எலக்ட்ரிக் குக்கர், அதுல அரிசி தண்ணீ மட்டும் ஊத்துனா போதும் அதுவே வெந்துரும். அப்புறம் இது பொட்டியில்ல லேப்டாப். எத்தனை தடவை சொன்னாலும் உனக்கு புரியாதா, என் வேலையே இந்த பெட்டியிலதான் இருக்குன்னு”

     ஆனந்தி கிழவியை கடிந்துக் கொண்டாலும், சமையலறைக்கு சென்று அடுப்பை பார்த்து வந்தாள். என்னதான் இந்த பாட்டி பேத்தி கூட்டணி இப்படி பேசிக்கொண்டாலும் ஒருவரின் மீது ஒருவருக்கு அன்பு அதிகம்.

     பேத்தி ஆனந்தி தங்கள் சொந்த ஊரான காரைக்குடியை விட்டு வெளியூரில் வேலைக்கு வந்திருக்க, கூடமாட ஒத்தாசை செய்கிறேன் என்ற பேரில் யார் பேச்சையும் கேட்காது தன் பேத்தி வசிக்கும் ஊருக்கே சட்டிப்பானையை கட்டிக் கொண்டு வந்துவிட்டது கிழவி.

     கடந்த ஒரு வருடமாக வேறொரு தோழியுடன்தான் ஆனந்தி தங்கியிருந்தாள். சிறிது நாட்களுக்கு முன்னால் அவள் வேறு ஊருக்கு மாற்றலாகி சென்றிருக்க பேத்திக்கு துணைக்கென வந்து தங்கியது கிழவி. ஆனால் கிழவி மனதுக்குள் வேறொரு பிளானை போட்டே இங்கு கிளம்பி வந்தது பேத்திக்கு தெரியவந்தால் என்னாகுமோ.

     கிழவி, ஆனந்தியுடன் தங்க வந்து இத்தோடு முழுமையாக ஒரு மாதம் முடிந்துவிட்டது. இங்கு வந்ததிலிருந்து கேட் அருகில் இருக்கும் வாட்ச்மேன் முதல் பக்கத்து பில்டிங் நண்டு சுண்டு வரை நட்பு பாராட்டி அனைவரிடமும் தோழியாகிவிட்டது கிழவி. கிழவியின் சிறப்பே இதுதான் யார் எவரென பார்க்காது அனைவரிடமும் பேசி பழகிவிடும்.

     தங்கள் வீட்டு கிழவி எந்த பயனும் இல்லாது ஒரு காரியத்தில் இறங்காது என்பது ஆனந்தி அறிந்ததே. அப்படி இருக்க தன் மேல் உள்ள பாசத்தினால் மட்டுமே கிழவி தன்னுடன் வந்து தங்கியிருக்கிறது என மனம் அடித்து சொல்லியும் மூளை நம்ப மறுத்தது ஆனந்திக்கு.

     அதுவும் பேத்திக்கு ஒத்தாசை செய்கிறேன் என்று வந்த கிழவி இதுவரை ஒரு துரும்பைகூட நகர்த்தி வைத்ததாய் சரித்திரம் இல்லை.

     “அப்பத்தா இதக்கொஞ்சம் செஞ்சுக்குடே” என்று ஆனந்தி ஒரு கத்திரிக்காயை நறுக்கி தர சொன்னால் கூட

     “ஏன்டி நானே வயசான காலத்துல உடம்பு சொகம் இல்லாம கெடக்கேன். எதோ இங்கன ஊரு பேரு தெரியாத எடத்துல தனியா கெடக்கியேன்னு உன் தொணைக்கு வந்தா எனக்கே வேலை வக்கிரியா” என்று ஒரு சீனை போட்டு ஆனந்தியின் வாயை அடைத்துவிடும் கிழவி.

     ‘இந்த லட்சத்தினத்தில் கிழவி தனக்கு துணையென இருக்கிறது. இதோடைய மோட்டிவ் என்னவாக இருக்கும்’ என்ற நினைவிலே ஆனந்தி தன் தோழியிடம் போனில் மெசேஜ் அனுப்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

     அப்போது கிழவி குறுகுறுவென ஆனந்தியை பார்த்து வைக்க, தன்னை கிழவி பார்ப்பாதை சற்று நேரம் கழித்தே கவனித்தாள் ஆனந்தி.

     ‘எதுக்கு கெழவி இப்புடி குறுகுறுன்னு பாக்குது. என்னவா இருக்கும்’ ஆனந்தி யோசித்தவள் கிழவியிடம் நேரடியாக கேட்டுவிடுவோம் என கேட்டாள்.

     “அப்பத்தா! என்னாச்சு எதுக்கு என்னைய குறுகுறுன்னு இப்படி பாக்குற. அப்புறம் என்னவோ யோசிக்கிற, திரும்பவும் பாக்குற. என்னதான் உன் மனசுல நெனச்சுக்கிட்டு இருக்க சொல்லிதான் தொலையே”