சாரல் மழையே
அத்தியாயம் 9
திருமண வேலைகள் வேகமெடுக்க… விஷாலும் ஜமுனாவும் சென்னையில் இருக்கும் நெருங்கிய உறவினர்களுக்குப் பத்திரிகை வைத்துக் கொண்டிருந்தனர்.
அன்று தர்மா இரவு உணவு உண்ணும் போது, ஜமுனா அவர்கள் பத்திரிக்கை வைக்கச் சென்ற கதையைச் சொன்னார்.
“ஒவ்வொரு வீட்லயும் போய் ரெண்டு நிமிஷம் கூட இருக்க விட மாட்டேங்கிறான். போனதும் பத்திரிக்கையை எடுத்து நீட்டி, அவங்க வாங்கினதும் என் கையைப் பிடிச்சு இழுத்திட்டு வந்திடுறான்.” என்றார். கேட்ட தர்மாவுக்குச் சிரிப்பு தான்.
“போஸ்ட்மேன் பார்க்கிற வேலையை ரெண்டு பேரும் பார்க்கிறீங்கன்னு சொல்லுங்க”
“ஆனா ஒன்னு, நேரத்துக்குக் குடிக்கச் சாப்பிட எதாவது வாங்கிக் கொடுத்திடுவான். அதெல்லாம் அவன் தங்கம் தான்.”
“அவன்கிட்ட நிறைய நல்ல குணம் இருக்கு மா. இன்னும் கொஞ்சம் பொறுப்ப இருந்தா போதும்.”
“கொஞ்ச நாள் போனா பொறுப்பு தானா வந்திடும்.” என ஜமுனா விஷாலுக்கு வக்காலத்து வாங்க…
“ஆடி போய் ஆவணி வந்தா… உங்க மகன் டாப்பா வந்திடுவான் அப்படித்தானே?” எனத் தர்மா கேலி செய்ய…. ஜமுனாவும், நாயகியும் சிரித்தனர்.
வேலையின் காரணமாகத் தர்மா இரண்டு நாட்களாகக் கீர்த்தியுடன் பேசி இருக்கவில்லை. அதனால் அன்று நேரமே அவன் அழைக்க… அப்போது அவளே அவள் பெற்றோர் வெளிநாடு சென்றதை பற்றிச் சொன்னாள். பிறகுதான் தர்மா அவர்கள் வீட்டிற்குச் சென்றதைச் சொன்னான்.
“உன்னை எதுவும் கோபமா பேசினாங்களா? நீ எதுவும் சண்டை போட்டியா?” என அவன் கவலையாகக் கேட்க,
“பேசினாங்கதான். ஆனா நான் எதுவும் சண்டை போடலை… சமாதானமா தான் பேசி வச்சேன். இனி தொந்தரவு பண்ணலைன்னு சொல்லிட்டேன்.” என மேலோட்டமாகத்தான் சொன்னாள்.
“அவங்களுக்கு நம்மைப் பேச உரிமை இருக்கு கீர்த்தி. உன் அம்மாதானே பேசினாங்க. பரவாயில்லை, ஒருநாள் அவங்க நம்மைப் புரிஞ்சிப்பாங்க.”
“ம்ம்…”
“நாளைக்கு மதியம் நான் உன்னை அங்க இருந்து கூடிட்டு வந்து ஏர்போர்ட்ல விடுறேன். காலையிலேயே உன் லக்கேஜ எடுக்கக் கார் அனுப்புறன்.”
“கையில ஒரு சின்னப் பேக் மட்டும் வச்சுக்கோ… தாத்தாவுக்கு ரொம்ப நேரம் உட்காரவோ நிற்கவோ முடியாது. அதனால லக்ககேஜ் எல்லாம் கார்ல போகட்டும். மதுரையில ஏற்போட்ல இறங்கினதும், உடனே நீங்க வீட்டுக்கு போயிடலாம்.”
“சரி….”
தர்மா சொன்னது போல மறுநாள் மதியம் கீர்த்தியை அழைக்க வந்துவிட்டான். அவன் வருவது தெரிந்து ராஜேஷும் வீட்டில் இருக்க… அவர்களுடனே மதிய உணவை அருந்தி விட்டு இருவரும் காரில் கிளம்பினர்.
“தாத்தாவுக்கு ஒத்தாசையா விஷால் உங்களோட வரான். அங்க போய்த் தேவையானது ஷாப்பிங் பண்ணலாம்னு பாட்டி சொன்னாங்க. அதோட உனக்கு என்ன தேவையோ வாங்கிக்கோ. முடிஞ்சா எனக்கும் நீயே வாங்கிடு கீர்த்தி. எனக்கு ஷாப்பிங் போக எல்லாம் டைம் இல்லை. பணம் உன்னோட அக்கௌன்ட்க்கு அனுப்பி இருக்கேன்.”
“மத்தபடி அக்கா இப்ப சேலத்துல இருந்து கார்ல கிளம்பி சாயங்காலம் மதுரை வந்திடுவா… அவ வந்து எல்லாத்தையும் பார்த்துப்பா…”
“வேற ஏதும் கேட்கணுமா உனக்கு?” காரை ஓட்டியபடி தர்மா கீர்த்தியைப் பார்க்க…
“நீங்க எப்படி இவ்வளவு எனர்ஜியோட இருக்கீங்க. எனக்கு ரொம்ப லோவா இருக்கு… உங்ககிட்ட இருந்து எனக்கும் கொஞ்சம் தாங்களேன்.” என்றவளை பார்த்து தர்மா, “எப்படி?” எனப் புன்னகைக்க…
“எனக்குத் தெரியாது. உங்களுக்குத் தான் தெரியனும்.” என்றால் எங்கோ பார்த்துக் கொண்டு.
தர்மா காரை ஓரமாகச் சென்று நிறுத்தியவன், அணிந்திருந்த சீட் பெல்ட்டை கழட்டிவிட்டு, கீர்த்தியின் பக்கம் திரும்பி, அவளை இதமாக அனைத்துக் கொண்டான்.
அவன் உடனே இப்படிச் செய்வான் எனக் கீர்த்தியும் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை… அவன் அணைப்பில் கட்டுண்டு, அவள் விலக மனமில்லாமல் இருக்க….
“இப்ப ஓகே வா…” என்றவன், விலகும் போது அவள் கன்னத்தில் அழுத்தமாக இதழொற்றி விலக, எதிர்பாரா முத்தத்தில் கீர்த்தி முகம் சிவந்து போனாள்.
விமானத்திற்கு நேரமாவதை உணர்ந்த தர்மா காரை எடுக்க,
“எனக்குச் சமைக்கத் தெரியாதுன்னு உங்க வீட்ல சொல்லிடீங்களா?” எனக் கீர்த்திக் கேட்டதும், தர்மாவுக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது.
“அது எப்படிக் கீர்த்திச் சொல்ல முடியும்?” என்றான் வேண்டுமென்றே…
“ஹே… ப்ளீஸ் சொல்லிடுங்க.” எனக் கீர்த்திப் பதட்டமாக…
“கார்ல கணேசனையும் மதுரைக்கு அனுப்பி இருக்கேன். அவர் சமையலைப் பார்த்துப்பார். அதோட அம்மா இருக்காங்க. அக்கா வர்றா… உன்னை எதுவும் செய்யச் சொல்ல மாட்டாங்க பயப்படாதே. நீ எல்லார்கிட்டயும் சந்தோஷமா பேசி சிரிச்சிட்டு இரு போதும்.”
“எதுக்கும் நீங்க சொல்லிடுங்க.”
“கவலைப்படாதே காபி கூடப் போட தெரியாதுன்னு சொல்லிடுறேன்.”
“காபி போட தெரியம். டீ தான் போட தெரியாது.” என்றதும் தர்மாவுக்கு மேலும் சிரிப்பு தான்.
உண்மையாகவே கீர்த்திக்கு சமையல் தெரியாது. அவள் அம்மாவே அதிகம் சமைத்து அவள் பார்த்தது இல்லை. சமையல் ஆள் வரவில்லை என்றால்தான் சமைப்பார். அதுவும் சில நேரம் வெளியே வாங்கி விடுவார்கள். அப்படியிருக்கக் கீர்த்தி எங்கிருந்து சமையல் பழகுவது.
கார் விமான நிலையத்திற்குள் நுழைய… பார்கிங் பார்த்து நிறுத்திவிட்டு இருவரும் இறங்கி நடந்தனர். அதற்குச் சற்று முன்னர்தான் அவன் வீட்டினரும் வந்திருந்தனர்.
விமான நிலையத்தின் லாபியில் உட்கார்ந்திருந்த விஷாலுக்குத் தர்மாவுடன் வந்த கீர்த்தியைப் பார்த்தும் ஆச்சர்யமே…
எதோ ஒரு சுமாரான பிகர்தான் இவரை லவ் பண்ணும் என முடிவே செய்திருந்தான். ஆனால் ஐந்தரை அடி உயரத்தில், மெழுகு சிலையென வந்து நிறைவளை பார்த்தும் வியப்பே. இத்தனைக்கும் ஒரு காலர் வைத்த குர்த்தியும், ஜீன்ஸும் தான் அணிந்திருந்தாள். பெரிதாக ஒப்பனையும் செய்யவில்லை.
இவருக்கு இப்படியொரு காதலியா? இந்தப் பெண்ணுக்கு இவர்கிட்ட அப்படி என்ன பிடிச்சிருக்கும்? காசு கூடச் செலவு பண்ண மாட்டாரே? என விஷால் மனதில் தீவிரமாக ஆராய்ச்சி செய்ய… தர்மா கீர்த்தியை தனது தாத்தாவுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தான்.
பின்னர் விஷாலை அறிமுகம் செய்ய… இருவரும் ஹாய் சொல்லிக் கொண்டனர். “டேய், அங்க போய் விட்டதும் உடனே வந்திடாத. ரெண்டு நாள் இருந்து, தாத்தா எப்படி இருக்காருன்னு பார்த்திட்டு வா.” எனத் தர்மா விஷாலிடம் சொல்ல,
“எனக்குத் தெரியும் நான் பார்த்துகிறேன்.” என்றான்.
“டைம் ஆச்சு உள்ளே போங்க.” எனத் தர்மா சொன்னதும், விஷால் தனது தாத்தா உட்கார்ந்திருந்த வீல் சேரைத் தள்ளிக் கொண்டு செல்ல… தர்மாவிடம் சொல்லிக் கொண்ட கீர்த்தி, நாயகி வைத்திருந்த பையை வாங்கிக்கொண்டு அவர்களுடன் இணைந்து நடந்தாள்.
செக் இன் எல்லாம் முடிந்து நேராக விமானத்திற்குச் சென்றவர்கள், இருக்கையைப் பார்த்து அமர…. தனது தாத்தாவை வீல் சேரில் இருந்து விஷால் சீட்டுக்கு மாற்ற, யாரும் சொல்லாமலே கீர்த்தி அவனுக்கு உதவினாள்.
அதே போல விமானத்தில் இருந்து வெளியே வரும்போதும், விஷாலுக்கு உதவினாள். அவள் இருப்பதால் விஷாலுக்கும் சிரமாக இல்லை.
வழியில் ஹைவேயில் இருந்த உணவகத்தில் காரை நிறுத்தி விஷால் பெரியவர்களுக்கு டீ, காபி வாங்கியவன், கீர்த்திக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்க, அவள் ஜிகிர்தண்டா கேட்க, அவள் கேட்டதை அவனுக்கும் வாங்கி வந்தான்.
“ஆனா ஒன்னு, நேரத்துக்குக் குடிக்கச் சாப்பிட எதாவது வாங்கிக் கொடுத்திடுவான். அதெல்லாம் அவன் தங்கம் தான்.”
“எனக்குச் சமைக்கத் தெரியாதுன்னு உங்க வீட்ல சொல்லிடீங்களா?” எனக் கீர்த்திக் கேட்டதும், தர்மாவுக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது.
விமான நிலையத்தின் லாபியில் உட்கார்ந்திருந்த விஷாலுக்குத் தர்மாவுடன் வந்த கீர்த்தியைப் பார்த்தும் ஆச்சர்யமே…
வழியில் ஹைவேயில் இருந்த உணவகத்தில் காரை நிறுத்தி விஷால் பெரியவர்களுக்கு டீ, காபி வாங்கியவன், கீர்த்திக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்க, அவள் ஜிகிர்தண்டா கேட்க, அவள் கேட்டதை அவனுக்கும் வாங்கி வந்தான்.